Orto Botanico dell'Università di Siena (2,5 ha) to ogród botaniczny prowadzony przez Uniwersytet w Sienie.
Historia ogrodu sięga roku 1588, kiedy uniwersytet zaczął hodować zioła lecznicze. W 1756 roku badania ziołowe zostały zastąpione przez historię naturalną, a począwszy od 1759 roku, pod kierunkiem Giuseppe Baldassarri, ogród zaczął zbierać rzadkie rośliny. W 1784 r. Wielki książę toskański Peter Leopold rozpoczął reformę uniwersytecką, aw krótkim czasie kolekcja ogrodów rozrosła się do ponad tysiąca nowych zakładów, wielu z zagranicy. Pierwszy opublikowany rekord (Seminum Index Siena) zawierał około 900 gatunków, w tym kilkaset spoza Włoch. W 1856 r. Ogród przeniósł się do obecnej lokalizacji, instytut botaniki wybudowany w latach 1910–1912, aw latach 60. XX w. Powierzchnia ogrodu została podwojona.

Dziś ogród znajduje się w obrębie murów miejskich Sieny, obejmując jedno zbocze doliny S. Agostino. Jego centralna kolekcja jest uporządkowana w uporządkowany sposób w obrębie ceglanych, prostokątnych klombów, wraz ze starymi okazami egzotycznych i lokalnych roślin. Teren gospodarstwa uprawia owoce, drzewa oliwne i winorośl głównych winogron Chianti. W ogrodzie znajdują się również trzy szklarnie o łącznej powierzchni około 500 m², a mianowicie szklarnia tropikalna, tepidarium, w którym zimują egzotyczne gatunki, a także soczysta kolekcja (120 m²) zorganizowana według kraju pochodzenia oraz oranżeria zawierająca rośliny mięsożerne i główne odmiany cytrusów uprawiane w Europie.

Gatunki endemiczne dla niezabudowanych obszarów ogrodu to Alyssum bertolonii, Armeria denticulata, Centaurea aplolepa subsp. Carueliana, Euphorbia nicaensis, Stachys recta ssp. serpentinii i Thymus acicularis var. Ophioliticus.